Week 6 6 6

Het is ieder jaar weer een terugkerend fenomeen. Week zes! Bij mij al jaren bekend als week 6 6 6. Een duivelse week. De laatste schoolweek van de vakantie is voor heel onderwijs Nederland het sein om zich weer op te hijsen uit de tuinstoelen en in actie te komen. Alle zichzelf respecterende leerkrachten trekken massaal in grote kuddes richting de Action om daar met veel plezier spulletjes aan te schaffen die zes weken eerder met nog meer plezier zijn weggegooid.  Als alle mapjes, stiften, schriftjes, pennetjes, stickers, gummetjes en andere prullaria zijn aangeschaft tuigen ze richting hun lokalen. Met grote tassen potjes en plantjes komen ze daar aan. Tafeltjes worden weer naast elkaar gezet. Er wordt weer collectief gemopperd op de schoonmakers die deze zomervakantie waarschijnlijk weer zelf van de zon hebben genoten. En dus staan alle juffen en meesters met een bruin hoofd weer allemaal hun klas te poetsen en te boenen, tafeltjes en stoeltjes goed te zetten, te stofzuigen, en de vuilniszakken voor de kasten weg te trekken. Daarna gaan ze lamineren, naamkaartjes knippen en mapjes maken.

"De welkomsttaart is nog wel leuk. Maar dan begint het."

Wat een vreselijke week is het toch ieder jaar weer. De welkomsttaart is nog wel leuk. Maar dan begint het. Het kruipt onder je huid. Een aandienend schooljaar. Het voelt als een opkomende verkoudheid. Het liefst kruip je je bed in, maar dat kan niet. Eerst moet je, veel te positieve, vakantieverhalen van je collega’s aanhoren (Waarom heeft er nou nooit iemand een onduidelijke SOA? Of een klapband midden op de Périphérique?) Óf ze zijn bruiner,  óf ze hebben de loterij gewonnen,  óf ze zijn 5 weken op safari gegaan in Afrika en hebben daar eigenhandig de totale big 5 geschoten. Dan is er ook altijd een nieuwe collega die zich even komt voorstellen en die en passant meldt dat ze al jáááren in het onderwijs werkt en een ICT-er die tussendoor zegt dat alle wachtwoorden opnieuw gesynchroniseerd moeten worden en dat alle computers dus pas vrijdag goed werken. Je vakantiegevoel begint langzaam over de Route Soleil van je ziel terug naar de krochten van je lichaam te glijden.

Als je deze verhalen uiteindelijk hebt overleefd, de strijd om het kopieerapparaat gewonnen én de lamineermachine op standje ontplof hebt gekregen begint de week pas echt goed. De IB-er komt melden dat de zorgplannen moeten worden gemaakt, matrixen moeten worden ingevuld, er moet een ouder worden gebeld en o ja, die ene leerling die van school ging en waar we vorig jaar met vier keer trakteren afscheid van hebben genomen is toch weer terug verhuisd en komt bij jou in de klas. Je noteert alles netjes in je nieuwe kladblok en je blijft lachen. Je bruine huidskleur lijkt ineens  veranderd in een soort beige. Daarna komt de juf van de vorige klas ‘gezellig’ even buurten. “O, ik zie dat je alles al netjes hebt neergezet. Nou keurig hoor. Ik zie wel dat je de afspraak vergeten bent. Houd je er rekening mee dat we dit jaar complimentjes uittypen en printen en dat we hadden gezegd dat we die op de hoeken van de tafel zouden plakken zodat de kinderen met een echt fijn gevoel kunnen beginnen aan het schooljaar”. O ja, tuurlijk. Dat hadden we besproken op de laatste vergadering van het jaar toen de helft al naar huis was en de andere helft al drie witte wijn op had. Maar geen probleem, je blijft positief!

En dan is het moment daar. De teamvergadering ofwel de eerste ‘studiedag’ van het jaar. De directeur neemt het woord. Ze meldt dat twee slimme collega’s nog op Ibiza zijn omdat hun vlucht écht niet eerder terug ging. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor overigens. Daarna vertelt ze vrolijk dat om het schooljaar leuk te openen de feestcommissie heeft besloten een leuke escape room te organiseren. Met dank natuurlijk aan juf Martine van groep 7 die altijd zulke leuke dingen verzint. En daarna gaat, als klap op de vuurpijl, het hele team gezellig barbecueën bij juf Gerda van groep 4. Die had vorig jaar zulke lekkere sateetjes, weten jullie nog. Dat het deze dag vijfendertig graden is in de school en dat er ’s avonds Champions League op TV is, is de feestcommissie voor het gemak even vergeten. En juf Gerda is na anderhalve Shandy al zo van de kaart dat jij wel weet wie die sateetjes straks staat te draaien samen met de man van juf Gerda. Je zakt verder onderuit op je veel te kleine stoeltje want de vergadering was dit jaar voor de lol eens bij de collega’s van de kleuters (want jullie komen nooit eens bij ons buurten) Nee gek he, met zulk meubilair!

Als je thuiskomt na een week vol onderwijsperikelen valt je Albelli fotoalbum op de deurmat. Je ziet jezelf in het zwembad met een boek en een parasol en je glimlacht. Je hebt week 6 6 6 overleeft. Gelukkig is het bijna maandag. Dan zijn er tenminste kinderen! Dat is pas leuk!